Καρδιά θλιμμένη δυστυχισμένη,
πότε θα πάψεις να πονάς;
Κάτσε και σκέψου να δεις τι μένει,
μάθε επιτέλους να γελάς.

Βγήκε ο ήλιος, χάραξε, προς το δείλη χάθηκε,
ήρθε η νύχτα και έφερε γύρω σκοτεινιά.
Η ζωή μάς γέλασε, ξαφνικά προσπέρασε
κάθε μας χαμόγελο, κάθε μας χαρά.

Καρδιά θλιμμένη δυστυχισμένη,
πότε για μένα θα νοιαστείς;
Μάθε να ζεις ευτυχισμένη,
σε άλλους πια να μη δοθείς.