Μια ζωή ολόκληρη
ήμουνα καψούρης σου
ήμουνα το θύμα σου
βρε, το φουκαρά.

Δε με υπολόγιζες
για άνθρωπο εμένανε
και δε με λογάριαζες
ούτε ένα παρά.

Μια ζωή χαράμισα
με το παρακάλι
όμως τώρα άλλαξα
και τη βρήκα μ’ άλλη.

Μια ζωή ολόκληρη
χάλασα για σένανε
έτρεχα ξωπίσω σου
όπως η σκιά.

Συ με περιφρόναγες
κι έπαιζες με μένανε
γύρναγες και μου `ριχνες
λάδι στη φωτιά.