Και ξαφνικά, και ξανικά
η κυρία δεν μας ξέρει.
Και ξαφνικά, και ξαφνικά
μας έχει σβήσει απ’ το τεφτέρι.

Πόσες νύχτες δεν περάσαμ’ αγκαλιά,
πόσα όνειρα δεν έκανα μαζί της,
όταν έπαιρνα την πίκρα απ’ τα φιλιά
κι όταν έσβηνα τη δίψα απ’ το κορμί της.

Και ξαφνικά, και ξανικά
η κυρία δεν μας ξέρει.
Και ξαφνικά, και ξαφνικά
μας έχει σβήσει απ’ το τεφτέρι.

Πόσες νύχτες δεν περάσαμε μαζί,
πόσα όνειρα δεν έκανα κοντά της,
όταν χτύπαγε στα τζάμια η βροχή
κι όταν άκουγα το χτύπο απ’ την καρδιά της.

Και ξαφνικά, και ξανικά
η κυρία δεν μας ξέρει.
Και ξαφνικά, και ξαφνικά
μας έχει σβήσει απ’ το τεφτέρι.