Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος να μην τις παίρνει
Σαν έρθει η ώρα τη μεριά σου να διαλέξεις
Κάποια απ’ αυτές να σε τραβά και να σε φέρνει
Σαν τα μαχαίρια να χαράζουνε τα λόγια
Μην είναι κάστρα στην άμμο, μπαίγνιο του ανέμου
Ο στόχος είναι στο μυαλό όχι στα πόδια
Στις Πλαταιές τούτου του άνισου πολέμου

Είναι παράξενη τούτη που γράφω η πένα
Κι όσο το σκέφτομαι τόσο μοιάζει με μένα
Στα λόγια είναι φειδωλή δε λέει πολλά
Μα όταν σαλτάρει δεν την κάνω πια καλά
Μου λέει μαλάκα ώρα να κόψουμε την πλάκα
Βρες πια το θάρρος για να τους τα πεις σταράτα
-Κι αν δεν ακούσουνε; -Ν’ ακούσουν δε με νοιάζει
Βάλε μπροστά τις μηχανές και πάτα γκάζι
Μας κουμαντάρουν και μας κάνουνε το μάγκα
Κάτι καριόληδες που έτυχε να’ χουν φράγκα
Έχουν καράβια, εφημερίδες και κανάλια
Κι όλο μου σφίγγει τη θηλιά τούτη τη τανάλια
Κι άκου να δεις τώρα πως παίζουν το παιχνίδι
Που τους κανόνες του ίσως τους ξέρεις ήδη
Με τα κανάλια και τα ράδια ακόμη
Καθοδηγούν αυτό που λέμε «κοινή γνώμη»
Της λένε πως αυτά που νόμιζες καρύδια
Αποφανθήκαμε πως είναι βελανίδια
Κι αν θέλεις φίλε μου στον πόλεμο να αντέξεις
Να τους καρφώνεις μάθε με όπλο σου τις λέξεις

Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος να μην τις παίρνει
Σαν έρθει η ώρα τη μεριά σου να διαλέξεις
Κάποια απ’ αυτές να σε τραβά και να σε φέρνει
Σαν τα μαχαίρια να χαράζουνε τα λόγια
Μην είναι κάστρα στην άμμο, μπαίγνιο του ανέμου
Ο στόχος είναι στο μυαλό όχι στα πόδια
Στις Πλαταιές τούτου του άνισου πολέμου

Τούτοι οι καριόληδες έχουνε στην αυλή τους
κόμματα και πολιτικούς στη δούλεψή τους
Με άρθρα και φώτα τους γυαλίζουνε τη μάπα
Ξέρουν και για τους σκελετούς μες τη ντουλάπα
Και έτσι όπως τους κρατάνε από τα αρχίδια
Σαν εκλεγούν τους κάνουν όλα τα χατίρια
Άλλοτε πάλι είναι στην ίδια τη φαμίλια
Εκεί να δεις πως γίνονται τα μύρια – χίλια
Κι εσύ θαρρείς ετούτη η τρομοκρατία
Πως είναι κάτι που το λεν δημοκρατία
Πας και περήφανα και ρίχνεις το χαρτί σου
Κι εκεί τελειώνει όλη η συμμετοχή σου
Γελάει μαζί σου κι ο πλανήτης των πιθήκων
Το δημοκρατικό σου που έκανες καθήκον
Όλα καλά μετά και πάλι μπράβο βλάκα
Τέσσερα χρόνια στην υγειά του του μαλάκα
Αρχίζει πάλι το μεγάλο φαγοπότι
Περικοπές και η χαρά του εργοδότη
Έτσι που λες και ελπίδες προς τα κει μην ψάχνεις
Τη λέξη και την άνοιξη αν δεν τις βρεις τις φτιάχνεις

Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος να μην τις παίρνει
Σαν έρθει η ώρα τη μεριά σου να διαλέξεις
Κάποια απ’ αυτές να σε τραβά και να σε φέρνει
Σαν τα μαχαίρια να χαράζουνε τα λόγια
Μην είναι κάστρα στην άμμο, μπαίγνιο του ανέμου
Ο στόχος είναι στο μυαλό όχι στα πόδια
Στις Πλαταιές τούτου του άνισου πολέμου