Ό,τι αρχίζω μου τελειώνει
σε κομμάτια σπάει γυάλινα
με σχοινί που δεν παλιώνει
μ’ έχουν δέσει, όσα τα `λυνα

Τόσα λόγια κι υποσχέσεις σαν χαρτιά καμένα στη φωτιά
ποια αγάπη θα μπορέσεις, που `χεις μια πέτρα στη καρδία;

Η αγάπη μια για πάντα δε μου έτυχε
στα ξυστά περνούσε πάντα, δε με πέτυχε
είμαι για κακή μου τύχη ξημερώματα
ακροβάτης δίχως δίχτυ στα πατώματα

Πέφτει η νύχτα κι έχω πέσει,
το τηλέφωνο μου δε χτυπά
όσα μου πες, τα `χω δέσει
κι όλα ήταν ψέμα τελικά!

Πέφτει η νύχτα και παλεύω να σωθώ, να πάρω αναπνοές
και με πόνο σε γυρεύω σε μπαράκια, δρόμους και στοές

Η αγάπη μια για πάντα δε μου έτυχε
στα ξυστά περνούσε πάντα, δε με πέτυχε
είμαι για κακή μου τύχη ξημερώματα
ακροβάτης δίχως δίχτυ στα πατώματα