Που είναι το παράξενο για πες μου
για κοίτα τις πληγές τις ανοιχτές.
Φαντάσματα είναι πια οι αναμνήσεις
δε θέλω πια, δε θέλω να γυρίσεις.

Η ζωή μου κομμένη στα δυο
κάθε νύχτα για σένα πονάω
και τη μέρα να σκέφτομαι πως
είναι ανώφελο να σ’ αγαπάω.

Που είναι το παράξενο για πες μου
μου άρπαξες το γέλιο τις χαρές μου.
Δε μένει τίποτα άλλο να γκρεμίσεις
δε θέλω πια, δε θέλω να γυρίσεις.

Η ζωή μου κομμένη στα δυο
κάθε νύχτα για σένα πονάω
και τη μέρα να σκέφτομαι πως
είναι ανώφελο να σ’ αγαπάω.