Η αγάπη γυναίκα
που κλαίει στο δρόμο χαμένη
με σβησμένο φανάρι
στα λασπόνερα παραπατά.
Η αγάπη γυναίκα
μια ζητιάνα από σπίτι διωγμένη
κλεισμένες πόρτες χτυπάει
και να της ανοίξουν ζητά.

Και εμείς οι δυο σ’ ένα σπίτι κλειστό
να ρωτάμε ακόμα ποιος φταίει
και η αγάπη μονάχη απ’ έξω
απ’ την πόρτα μας κλαίει.

Η αγάπη γυναίκα
που κλαίει στο δρόμο χαμένη
είναι ο ίδιος ο πόνος
με τα φώτα σβηστά.
Η αγάπη γυναίκα
με τη νύχτα στους ώμους ριγμένη
είναι ένα σπίρτο καμένο
που θέλει να ανάψει φωτιά.

Και εμείς οι δυο σ’ ένα σπίτι κλειστό
να ρωτάμε ακόμα ποιος φταίει
και η αγάπη μονάχη απ’ έξω
απ’ την πόρτα μας κλαίει.