Δεν υπάρχει ψέμα να μην το `χω πει,
δεν υπάρχει λάθος να μην το `χω κάνει.
Μόνο η σκιά μου δεν είναι αμαρτωλή
που τη σέρνω δίπλα μου βράδυ και πρωί.

Μα ποιος ν’ αγαπήσει μια σκιά
τις καταιγίδες ν’ αγκαλιάσει του μυαλού μου
Μα ποιος ν’ αγαπήσει μια σκιά
τ’ απομεινάρια του χαμένου εαυτού μου.

Δεν υπάρχει αγάπη για να μου σταθεί
και κανένας φίλος να `ρθει να με νιώσει.
Μόνο η σκιά μου αμίλητη, σκυφτή
μένει πάντα δίπλα μου βράχος και πιστή.

Μα ποιος ν’ αγαπήσει μια σκιά
τις καταιγίδες ν’ αγκαλιάσει του μυαλού μου
Μα ποιος ν’ αγαπήσει μια σκιά
τ’ απομεινάρια του χαμένου εαυτού μου.