Σαν χειμωνιάζει στο Κιλκίς
ακούς τις στάλες της βροχής, να κλαίνε
σε κάποιον καφενέ δυο-τρεις
κάποια παράπονα θαρρείς πως λένε

Σαν χειμωνιάζει στο Κιλκίς
ξυπνούν τα όνειρα νωρίς
το βράδυ
και στη σκοπιά ο Θοδωρής
θυμάται μιας μελαχρινής
το χάδι.

Κι εσύ στο τζάμι
κάθε βράδυ Κυριακής
να καρτερείς
και να μην έρχεται κανείς

Σαν χειμωνιάζει στο Κιλκίς
δυο χέρια για να κρατηθείς
γυρεύεις
ψάχνεις δυο λόγια για να πεις
μα ειν’ ο μήνας της σιωπής
Νοέμβρης

Σαν χειμωνιάζει στο Κιλκίς
ειν’ οι αγάπες της ζωής
που κλαίνε
είναι τα δάκρυα της ψυχής
αυτών που πόνεσαν χωρίς
να φταίνε

Κι εσύ στο τζάμι
κάθε βράδυ Κυριακής
να καρτερείς
και να μην έρχεται κανείς