Η επόμενη μέρα
Κι η μοναξιά σπαθί
Θέλει να εκδικηθεί
Για όλες τις ωραίες μας στιγμές

Η επόμενη μέρα
Κι η κάμαρα θηλιά
Φτιαγμένη από σκόρπια φιλιά
Που μου θυμίζουν τι είχα μέχρι χτες

Η επόμενη μέρα
Κι ο ήλιος με λιώνει
Ο αγέρας φυσάει με ματώνει
Η επόμενη μέρα σκοτώνει

Τώρα τα μάτια κλείνω να μην κοιτάω
Μα σαν καταιγίδα του Αυγούστου ξεσπάω
Τώρα ο ρυθμός της κάθε φλέβας μου τρέχει
Επόμενη μέρα κι η καρδιά δεν αντέχει
Τώρα πως μοιάζει σαν εφιάλτης η πόλη
Είναι γιατί σ’ εσένα μοιάζουνε όλοι
Τώρα η ζωή μου σημασία δεν έχει
Επόμενη μέρα κι η καρδιά δεν αντέχει

Η επόμενη μέρα
Φωνάζει σιωπή δυνατά
Θάνατο αργό με κερνά
Καίγεται ό,τι είχα ονειρευτεί

Η επόμενη μέρα
Και κάθε λεπτό που περνά
Αχόρταγα η νύχτα κοιτά
Για να μ’ αρπάξει ύστερ’ αυτή