Στους άλλους κόσμους…
που σαν πνεύμα ζω…
ηχούν στην ύπαρξή μου…
οι αιώνες…

Σ’ όλη την Γη…
μες σε θνητούς που έχουν χαθεί…
στις μνήμες έχω ζήσει…

Σε άλλες μνήμες…
μέσα ζω…
άλλων θνητών ανθρώπων…

Στην άυλη…
αιώνια ύπαρξή μου…
σκληρών μαχών… εικόνες αμυδρές…
την μνήμη μου βυθίζουν…

Τον ζωοδότη Ήλιο…
πρώτη φορά είχα `δει…
σε Αρχαία γη Ελληνική…
Μακεδονία τ’ όνομά της…

Στην μακρινή Ανατολή…
τα μάτια μου είχα κλείσει…
αιώνια για να τριγυρνώ…
σε άλλους κόσμους…

Μες απ’ την άχρονη…
άσαρκη ύπαρξή μου…
πολεμικές εικόνες φοβερές…
σαν αστραπές περνούσαν…

Ρωμαίοι… Σλάβοι…
Σαρακηνοί και Νορμανδοί…
του Χρόνου του άχρονου…
πολεμικές σκιές…
την Μακεδονική γη πατούσαν…

Στο τέλος…
άλλη φυλή βαρβαρική…
βύθισε των προγόνων μου…
την ιερή γη…
μες στο πρωτόγονο σκοτάδι της…
αιώνες…

Μόλις…
η `λευτεριά γεννήθηκε…
άλλη φυλή απ’ τον βορρά…
με σάρισσες φανταστικές…
αιώνια δόξα Ελληνική διεκδικεί…
πληγώνοντας την άυλη ύπαρξή μου…

Φυλή…
με σλαβική φωνή…
που ήρθε χίλια χρόνια μετά…
σε Ελληνική γη Μακεδονική…
από την γήινη ύπαρξή μου…

Φυλή…
που τους προγόνους της έχει αρνηθεί…
αναζητώντας…
μες απ’ τη φαντασία της να βρει…
άλλης φυλής προγόνους…

Ψάχνοντας δόξα ανύπαρκτη…
σαν φάντασμα σκιάς…
μες στην ανυπαρξία έχει χαθεί…
στης Ιστορίας το άυλο μονοπάτι…

Γεννήτωρ του Πολιτισμού…
σ’ έναν Πλανήτη…
που οι θνητοί τον λένε Γη…
το Φως του Ελληνικού Πνεύματος…
είναι…

Το Φως αυτό…
με λάμψη φώτισε αστραφτερή…
το πνεύμα το πρωτόγονο…
του αρχαϊκού ανθρώπου…

Έτσι γεννήθηκε…
ο Πλανητικός Πολιτισμός…
Μες από το Ελληνικό Πνεύμα…

Φυλή από τη μακρινή Ανατολή…
με περσική φωνή…
το Φως του Ελληνικού Πνεύματος…
ήρθε να σβήσει…

Το βαρβαρικό σκοτάδι της…
σε Μαραθώνα…
Θερμοπύλες… Σαλαμίνα…
είχε χαθεί…

Με φοβερές μάχες σκληρές…
στην μακρινή Ανατολή…
την απειλή ενός αιώνιου σκοταδιού…
είχαμε σβήσει…

Έλληνας… με άλλους Έλληνες… εγώ…
σε βάρβαρους λαούς…
το Φως του Ελληνικού Πνεύματος…
είχαμε δώσει…

Στους άλλους κόσμους…
αιώνια μέσα μου ηχούν…
Μακεδονία!... Μακεδονική γη!...
Την άυλη ύπαρξή μου συγκλονίζουν…

Λέξεις αυτές Ελληνικές…
αν από Έλληνες δοθούν σε άλλον λαό…
δε θα `ναι Έλληνες αυτοί…

Προδότες θα `ναι…
αιώνιοι…
της ύπαρξής μου…

Μες απ’ το πνεύμα μου…
όλους τους Έλληνες καλώ…
όσο υπάρχει κόσμος… και Πλανήτης Γη…
λέξη…
Μακεδονία… ή… Μακεδονική…
ποτέ να μην δοθεί…

Αν θέλουν…
να μην τριγυρνώ…
σε εφιάλτη ατέλειωτο…
κι από την θλίψη μου χαθώ…
άσαρκη ουσία… ο Αλέξανδρος εγώ…
σε σκοτεινούς Λαβύρινθους…
του Ερέβους κόσμους…

(Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014)

* * *