(Οι συγκρούσεις των πολεμικών φωνών
και των αντίθετων ιδεών…
την εκρηκτική ατμόσφαιρα δονούν…
επάνω απ’ το τοπίο του πολέμου…

Μέσα στον καπνισμένο από τα όπλα του θανάτου αέρα…
αγέρωχη ακούγεται του χρήματος η φωνή…
ενώ σαν σκιές ακολουθούν οι φωνές των όντων…)

Χρήμα!...

Αιώνιο Εγώ!...

Ψηλά…
απ’ τις πράξεις των θνητών όντων…
Εγώ κυριαρχώ!...

Η δύναμή μου…
πανούργα… σκοτεινή…

Από εφήμερα… σκοτεινά…
πανούργα όντα…
γεννημένη…

Χρήμα!...

Χωμάτινο!…

Εγώ!...

Η σκιά μου…
το τοπίο της ειρήνης σκοτεινιάζει…

Τα χωματένια όντα…
πετώντας του πολέμου τα όπλα…
νοιώθουν πως ζουν…
σε αληθινό κόσμο ειρήνης…

Με βία θα ξυπνήσουν…
απ’ το όνειρο αυτό…

Να θυμηθούν….
πως το Χρήμα…
γέννημα είμαι γνήσιο…
Εγώ…
της δικής τους φαντασίας…

Ότι ο πόλεμος…
είναι η δική μου η τροφή…
έχοντας σκλάβα…
κάθε ανθρώπινη ζωή…

Υποταγμένη…
σε διεστραμμένης φύσης…
όντα χωματένια…

Χρήμα!...

Χωμάτινο!...

Εγώ!...

Νύχτα και μέρα!...

Σε ειρήνη ή σε πόλεμο…

με μαγικές…

αιώνιες…

του χρήματος φωνές…

τα χωματένια όντα εξουσιάζω!...

(Στο πεδίο της μάχης…
αρχίζουν να χάνονται εφήμερες ζωές χιλιάδες…

Η αιώνια φωνή του χρήματος…
σαν σκοτεινή ρομφαία αόρατη…
διαπερνά όντα νεκρά ή ζωντανά…
ενώ με υπερηφάνειας έπαρση διασχίζει το πεδίο της μάχης…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Το Χωματένιο Χρήμα» - 2014)