Σφίγγω τα χείλη μου
όταν οι φίλοι μου για σένα ρωτάνε.
Κι εγώ πικραίνομαι
και ας μη φαίνομαι μα δε σταματάνε
Για σένα ρωτάνε.

Για σένα ρωτάνε που βρίσκεσαι
κι εγώ που δεν ξέρω,
κατεβάζω τα μάτια, απελπίζομαι
στ’ αλήθεια πεθαίνω.

Μόνος στην άκρη μου
κι είναι το δάκρυ μου της πίκρας μαράζι.
Οι φίλοι μου φεύγουνε
τα λόγια τους μένουνε μα ποιος με κοιτάζει.
Για σένα τους νοιάζει.

Για σένα ρωτάνε που βρίσκεσαι
κι εγώ που δεν ξέρω,
κατεβάζω τα μάτια, απελπίζομαι
στ’ αλήθεια πεθαίνω.