Σωπαινω δε μιλώ μα ο νους μου παλι κράζει
και τουτη η σκεψη η τρελή κλαίει κι αναστενάζει.

Σωπαινω δε μιλώ μα δε βαστώ τα μάτια
που όλο γυρεύουν να τη δουν και γίνονατι κομμάτια.

Σωπαινω δε μιλώ πονώ και μαραζώνω
και για χατίρι σου θαρρώ στο παραθύρι λιώνω
κι όταν περάσεις μη ντραπείς έχω μεγάλο δρόμο.