(Νέες φωνές… με αίσθηση πλανητικής και δορυφορικής περιστροφής ακούγονται…
στο απέραντο το Χάος…

Φωνές… που ταξιδεύουνε βαθειά…
μέσα στις μνήμες των συμπαντικών αιώνων…)

Πλανήτες!... Δορυφόροι!...
Εμείς!...

Η ύπαρξή μας ζει…
μέσα σε ατέλειωτες περιστροφές…
στο σκοτεινό το χάος…

Σ’ ένα ταξίδι κυκλικό…
γύρω από Ήλιους ταξιδεύουμε…
χωρίς να ξέρουμε…
για ποιον σκοπό γύρω τους τριγυρνάμε…

Αόρατες…
άγνωστες δυνάμεις…
νοιώθουμε…
μέσα σε απέραντο κενό…
να μας ισορροπούν…

Μακριά απ’ τους Ήλιους…
δεν μας αφήνουν να ξεφύγουμε…
ή…
στην αστραφτερή φωτιά τους να χαθούμε…

(Μες απ’ τις μνήμες των συμπαντικών αιώνων…
αρχίζουν να ακούγονται φωνές…
Μνήμης φωνές… στο απέραντο σκοτεινό Χάος…)

Μυστικά προαιώνια… Μυστικά συμπαντικά…
την ύπαρξή σας την πλανητική και δορυφορική ορίζουν…

Μέσα μας ζούνε…
άπειρες συμπαντικές στιγμές…

Εικόνες… Ήχοι…
Κραδασμοί συμπαντικοί…

Γεννήσεις… Θάνατοι…
Ήλιων…
Δορυφόρων… Πλανητών…
Κομητών… Αστεροειδών… Αστρικής Σκόνης…

Γεννήσεις… Θάνατοι…
εφήμερων όντων…

Σαν καταιγίδα οι μνήμες μας…
άπειρους κόσμους διασχίζουνε…
αόρατους και ορατούς…
όταν ξυπνούνε…

(Των θνητών όντων οι εσωτερικές φωνές…
οι φωνές των Πλανητών και Δορυφόρων…
και των συμπαντικών αιώνων μες απ’ τις μνήμες οι φωνές…
ταξιδεύουν στο απέραντο διαστημικό κενό…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Μνήμες των Συμπαντικών Αιώνων» - 2015)

* * *