(Γαλαξιακές φωνές… ακούγονται… μες στο διαστημικό σκοτάδι…)

Γαλαξίες!... Εμείς!...

Μοναχικά… Απόμακρα…
ταξιδεύουμε…
χωρίς να ξέρουμε πού πάμε…

Μια αίσθηση νιώθουμε…
παράξενη…

Σαν το ταξίδι να σταμάτησε…

Σε Χάος απέραντο… ταξιδεύουμε;…

Ή…
όλα είναι ψευδαίσθηση…

Το Χάος μια αυταπάτη!...

(Νέες φωνές και εικόνες άυλες…
με φοβερές βροντές…
λάμψεις εκτυφλωτικές και αίσθηση απόκοσμη…
ακούγονται στο σκοτεινό το Χάος…)

Εικόνες άυλες και φωνές!...
Εμείς!...

Ακούσαμε…
γαλαξιακές φωνές…
από ένα παρελθόν χαμένο!...
Ρωτούσαν οι γαλαξιακές φωνές:…

Η ύπαρξή τους…
γιατί στο χάος το απέραντο…
σε κόσμους άγνωστους… ανύπαρκτους…
μοναχικά ταξιδεύει;…

Νοιώθοντας…
σαν το ταξίδι να σταμάτησε…

Ρωτώντας:…

Μήπως όλα είναι ψευδαίσθηση;…
Το χάος μια αυταπάτη;…

(Νέες φωνές… με κραδασμούς απόκοσμους…
ακούγονται από την σκιά… της Μελωδίας του Χάους…)

Ψευδαίσθηση και Αλήθεια…
είναι…

Τίποτα… Αληθινό…

Τίποτα… Ψεύτικο…

Όλα…
σε κόσμους…
υπαρκτούς και ανύπαρκτους…
παιχνίδια των αισθήσεων είναι…

Ένα Όνειρο Συμπαντικό…

Χαμένο…
μες στων ψευδαισθήσεων την αυταπάτη!…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Μνήμες των Συμπαντικών Αιώνων» - 2015)

* * *