(Νέες φωνές… μες στο απέραντο κενό ακούγονται…

Φωνές… που ταξιδεύουν με τις άυλες εικόνες …)

Ο Αόρατος…
Πυκνός Κόσμος…
μες απ’ του Σύμπαντος…
τις μνήμες ξύπνησε…
μετά από λήθαργο αιώνων…

Μες από μνήμες…
την ύπαρξή του… που ξυπνήσανε…
νοιώθει να τον αγγίζουνε…
βράχοι… φωτιές… αέρια… σκόνη…

(Οι Γαλαξίες…
ενώ συνεχίζουν το ταξίδι τους…
η αίσθηση του Πυκνού Κόσμου…
αρχίζει να αραιώνει…

Φωνές γαλαξιακές ακούγονται…
Ελευθερίας… φωνές…
Μες στο απέραντο… διαστημικό σκοτάδι…)

Ελεύθερο το ταξίδι μας…
σε άγνωστους κόσμους…
συνεχίζει…

Η φοβερή πίεση…
γύρω μας…
χάθηκε… έχει σβήσει…

(Οι φωνές των Γαλαξιών… αρχίζουν να χάνονται…

Οι τελευταίες φωνές ακούγονται…
πριν σβήσουν με τις αόρατες εικόνες…
μες στο απέραντο σκοτάδι…)

Μες από μνήμες που ξυπνήσανε…
εμείς…
φωνές και άυλες εικόνες γεννηθήκαμε…

Οι Γαλαξίες…
στον Χρόνο μέσα που έχει χαθεί…
ένα ταξίδι τους πολύ παλιό…
μες απ’ τις μνήμες ξαναζήσανε…

Τώρα…
σε μνήμες άπειρες… εκεί έχουν χαθεί…

Εκεί…
Σαν μνήμες που είχαν γεννηθεί…
Εκεί…
Στις μνήμες τις συμπαντικές…
Εκεί…
επιστρέφουνε…

Στου Σύμπαντος τις Μνήμες…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Μνήμες των Συμπαντικών Αιώνων» - 2015)

* * *