Βλέπω δίπλα μου μια μαύρη γάτα
λέω και σήμερα κακά μαντάτα.
Που με μπλέκεις πάλι θέλω να μου πεις

Ας τα νάζια μίλα μου σταράτα
να μου ρίχνεις στάχτη μες στα ματιά
δεν αντέχω άλλο κι άκουσε να δεις.

Είμαι από σπάνιο και εξωτικό χαρμάνι
και να με ψήνεις να με καις πια δε μου φτάνει.
Βαρύ γλυκό τώρα θα πίνεις τον καφέ σου
να απαλύνεις της καρδιάς σου το αγκάθι.

Είμαι από σπάνιο και εξωτικό χαρμάνι
και να με ψήνεις να με καις πια δε μου κάνει.
Μες το φλιτζάνι σου θα βλέπεις το όνομά μου
πάνω στον πάτο, στου καφέ το κατακάθι.

Έχω εσένα τον μεγάλο ψεύτη
της καρδιάς μου και του ονείρου κλέφτη
απ’ αυτά και κείνα πως θ’ απαλλαγώ

Στη φωτιά σου να με καις σταμάτα
ας τα νάζια, άσε τα γινάτια.
Τα καμώματα σου τέλειωσαν εδώ.