Και αν πεθάνω νωρίτερα από ότι πρέπει,
ίσως μια ώρα αρχύτερα, ο χάρος να βλέπει,
το μέλλον να διαγράφεται χλωμό,
στην κοινωνία, θέμα ωμό.

Για λίγα δευτερόλεπτα μετά λησμονημένος,
από φίλους και αδέρφια, παντοτινά χαμένος,
στον χρόνο, στην αιωνιότητα.
Πυροβολημένη αθωότητα.

Ίσως να καθοδηγώ από πάνω
και τα όνειρα ζωή να κάνω.
Παράδειγμα ουτοπιστή,
από το πρόβλημα υπεκφυγή.

Ορθώσου αντιστάσου και πολέμα.
Μη σου πίνουν δωρεάν το αίμα.
Άλλωστε «θέλει νεκρούς χιλιάδες».
Όπως είπαν σε ιστορίες άλλες.

Νεκρές και αποσυντονισμένες εποχές.
Δημιουργίες του μυαλού οι ενοχές.
Αποπλάνηση των διεστραμμένων οπλοφόρων.
Παιχνίδι στημένων όρων.

Refrain
Η κραυγή…
Είναι εδώ…
Στο δικό μου…
Το μυαλό…
Η κραυγή…
Είναι εδώ…
Στο μυαλό μου…
Την ακούω…
Την κραυγή…
Είναι εδώ (χ4)