Μια ζωή να προσπαθείς
την αξία σου ν’ αποδείξεις
και τα εμπόδια συνέχεια
να σε διαλύουν ως την ανέχεια

Μα θα `ρθει κάποτε η στιγμή
την οργή σου που θα δείξεις
της υπομονής τη γραμμή
θα πηδήξεις και θα φωνάξεις

Σε βλέπω κάνεις μια ζωή
καρφωμένη σ’ ένα βύσμα
να γελάς με μια φωνή
δυνατή γεμάτη πείσμα

Να πετάς στα σκουπίδια
την αξία και τον κόπο
αυτών που δούλεψαν σκληρά
είσαι καλά δεμένος μες στο κόλπο

Μα ρόδα είναι η ζωή
και θα τα φέρει πάνω κάτω
και τότε θέλω να σε δω
τι θα κάνεις μόνος στον πάτο

Εμείς θα είμαστε πολλοί
γεμάτοι οργή, γεμάτοι πνεύμα
και θ’ αλλάξουμε τη μαύρη τη ζωή
θα δώσουμε στο λάθος ένα τέρμα