Μέθυσα κι απόψε
κι έτσι μεθυσμένος
στ’ άστρα ανεβασμένος
πάω για το Νοτιά.
Ό,τι μου ζητήσεις
θα σου το χαρίσω,
πάρ’ την Πόλη πίσω,
την Αγιά Σοφιά.

Το πρωί ξεμεθυσμένος
περιστέρι ορφανό
σιγολιώνω απελπισμένος
στο κρεβάτι το στενό.

Μέθυσα κι απόψε...

Σου `χτισα παλάτι
με χρυσά μπαλκόνια
κι εκατό αηδόνια
να σου τραγουδούν.
Γέμισα διαμάντια
τ’ άσπρα σου χεράκια,
πάρ’ οχτώ σκλαβάκια
να σ’ ακολουθούν.

Το πρωί ξεμεθυσμένος
περιστέρι ορφανό
σιγολιώνω απελπισμένος
στο κρεβάτι το στενό.

Μέθυσα κι απόψε