Μια φυλακή μοιάζει η σιωπή
και το κλειδί είναι στα χέρια σου.
Όπου βρεθώ γη κι ουρανό
σ’ αναζητώ, είμαι η έννοια σου.

Έλα ξανά, δώσ’ μου χαρά
δώσ’ μου φτερά και πάλι να πετάξω.
Για να `ρθω, για να `ρθω
και να σε βρω.

Κι όσο, κι όσο κι όσο προσπαθώ
για να `ρθω πιο κοντά σου.
Τόσο, τόσο, τόσο πια
με διώχνεις μακριά σου.
Πες μου πόσο, πόσο πια να ζω
για να `μαι η σκιά σου.
Μη, μη φεύγεις, μη
στάσου, στάσου.

Είναι φορές, κάποιες στιγμές
σκέψεις τρελές που με θυμώνουνε.
Λάθη παλιά, λόγια σκληρά
και η μοναξιά που με πληγώνουνε.

Έλα ξανά, δώσ’ μου χαρά
δώσ’ μου φτερά και πάλι να πετάξω.
Για να `ρθω, για να `ρθω
και να σε βρω.

Κι όσο, κι όσο κι όσο προσπαθώ
για να `ρθω πιο κοντά σου.
Τόσο, τόσο, τόσο πια
με διώχνεις μακριά σου.
Πες μου πόσο, πόσο πια να ζω
για να `μαι η σκιά σου.
Μη, μη φεύγεις, μη
στάσου, στάσου.