Έρημος έγινες καρδιά
και χώμα που διψάει.
Τα χνάρια που σου άφησα
άνεμος τα σκορπάει.

Μονάχος πως να σε διαβώ
πως να σε περπατήσω
σε ποιο Θεό ν’ αποκριθώ
βροχή να του ζητήσω.

Μέχρι που φτάνω σε ρωτώ
πες μου να συνεχίσω
γιατί σαν πίσω μου κοιτώ
δεν ξέρω να γυρίσω.

Το τέλος σου δε φαίνεται
ψυχή μου ερημωμένη
θαρρώ είναι τα βήματα
το μόνο που μου μένει.