Είσαι γυναίκα από πορσελάνη
κι όπου σ’ αγγίξω σπας.
Κι εγώ του λιμανιού αλάνι
είν’ άδικο να μ’ αγαπάς.

Σε μένανε ταίριαζε μια άλλη,
μια γυναίκα του μπελά.
Να `χει αγύριστο κεφάλι
εγώ να φτιάχνω κι εκείνη να χαλά.

Εσύ είσαι από λεπτό μετάξι
κι εγώ από χοντρό γυαλί.
Με έχεις και μη βρέξει και μη στάξει
και δε μου λες ώρα καλή.

Σε μένανε ταίριαζε μια άλλη,
μια γυναίκα του μπελά.
Να `χει αγύριστο κεφάλι
εγώ να φτιάχνω κι εκείνη να χαλά.