Τη ζωή μου πέρασα στη βροχή δεμένη
κι έμοιαζε σα να `μουνα πάντα δακρυσμένη,
θόλωνε το δρόμο μου και φιλία μία
είχα πάντα της βροχής τη μονοτονία.

Βρέξε και συνήθισα, βρέξε κι όπου πάει,
μέρα νύχτα η βροχή να μη σταματάει.
Βρέξε και συνήθισα, βρέξε κι όπου πάει.

Κι η ζωή μου κύλαγε πάντα μουδιασμένη,
όνειρα και έρωτες ήταν προδομένοι.
Με την πόρτα ανοιχτή στο να περιμένω,
το φωτάκι της καρδιάς έμεινε σβησμένο.

Βρέξε και συνήθισα, βρέξε κι όπου πάει,
μέρα νύχτα η βροχή να μη σταματάει.
Βρέξε και συνήθισα, βρέξε κι όπου πάει.