Ήμουν κι εγώ σαν ένα δέντρο
κι είχα σους κλώνους μου πουλιά
κι αν με χτυπήσαν χίλιες μπόρες
είχα στα φύλλα μου δροσιά.

Δεν είμαι τίποτα δεν είμαι
κτήμα δεν είμαι κανενός
ένα εμπόδιο στο δρόμο
κι επάνω μου ο ουρανός.

Από το φύσημα τ’ αγέρα
μια ανοιξιάτικη αυγή
θα γκρεμιστώ στο χώμα κάτω
σαν λαβωμένο εγώ πουλί.

Δεν είμαι τίποτα δεν είμαι
κτήμα δεν είμαι κανενός
ένα εμπόδιο στο δρόμο
κι επάνω μου ο ουρανός.