Ξέρω τα μάτια σου που δεν κοιτάνε
όταν στο θάνατο με πάνε,
το ψέμα εμένα με μισεί
όπως η αλήθεια η μισή.

Αυτή η καρδιά, έχει αφέντες
μόνο τις καθαρές κουβέντες,
πες μου στα ίσια, πως μπορείς
χωρίς εμένανε να ζεις.

Και δεν τρέχει τίποτα αν βουρκώσω και με δεις,
θα `ναι, ίσως, η βροχή, ίσως το τσιγάρο
κι αν απόψε χάνομαι που για πάντα θα χαθείς,
ούτε ένα τηλέφωνο δε θα ξαναπάρω.

Ξέρω τα χέρια σου που δεν αγγίζουν
όταν γι’ αλλού με προορίζουν
κι αν είμ’ ευαίσθητη πολύ,
είμ’ άλλο τόσο δυνατή.

Αυτή η καρδιά όλα τ’ αντέχει,
γι’ αυτό και μπόρεσε να σ’ έχει,
πες μου στα ίσια, πως μπορείς
χωρίς εμένανε να ζεις.

Και δεν τρέχει τίποτα αν βουρκώσω και με δεις,
θα `ναι, ίσως, η βροχή, ίσως το τσιγάρο
κι αν απόψε χάνομαι που για πάντα θα χαθείς,
ούτε ένα τηλέφωνο δε θα ξαναπάρω.

Και δεν τρέχει τίποτα.