Είσαι νερό κι εγώ διαβάτης που διψάει
είσαι πιοτό κι εγώ μπεκρής που το ζητάει.
Είσαι γιατρός και είμαι εγώ ο ασθενής σου
είσαι θεός κι εγώ απλός προσκυνητής σου.

Αγέρας είσαι π’ αναπνέω
έλα ξανά έλα σου λέω.
Όσο θα λείπεις θα πονάω
κατάλαβε με σ’ αγαπάω.

Είσαι φιλί κι εγώ νεκρός που ανασταίνει
φλόγα καυτή που το χειμώνα με ζεσταίνει.
Είσαι κλειδί που ανοιγοκλείνει την καρδιά μου
είσαι παντού όπου και αν ρίψω τη ματιά μου.

Αγέρας είσαι π’ αναπνέω
έλα ξανά έλα σου λέω.
Όσο θα λείπεις θα πονάω
κατάλαβε με σ’ αγαπάω.