Μου πες να σε περιμένω,
θα `ρθεις δειλινό
έστρωσα τραπέζι
και στην πόρτα καρτερώ.

Χίλια βήματα ακούω,
ψάχνω να σε βρω,
φεύγει η νύχτα βγαίνει ο ήλιος
κι είμαι ακόμα εδώ.

Αφού δε θέλεις
την καρδιά σου να μου δώσεις,
γιατί μ’ αφήνεις μοναχή
μες στην ψευτιά να ζω.

Και τα φιλιά σου
αφού σ’ άλλες τα χαρίζεις
γιατί μ’ αφήνεις
δίχως μιαν ελπίδα να γυρνώ.

Χίλια βήματα ακούω,
ψάχνω να σε βρω,
φεύγει η νύχτα βγαίνει ο ήλιος
κι είμαι ακόμα εδώ.

Πάνε τώρα τόσα χρόνια
που με τυραννάς,
αχ και να μοιαζες σε μένα
λίγο να πονάς.

Αφού δε θέλεις
την καρδιά σου να μου δώσεις,
γιατί μ’ αφήνεις μοναχή
μες στην ψευτιά να ζω.

Και τα φιλιά σου
αφού σ’ άλλες τα χαρίζεις
γιατί μ’ αφήνεις
δίχως μιαν ελπίδα να γυρνώ.