Με πονοκέφαλο φρικτό
τα πίνει η συννεφιά μου
πάλι σαν λύκος να ριχτώ
σε στέπα ζωγραφιά μου.

Ούτε δεμένος θα `μενα
σε ασφαλή τρεμάμενα
που `ναι βλαστάρι ο πόνος μου
και ποταμός ο χρόνος μου.

Σ’ οθόνη αχειροποίητη
ψάχνω ζωή απροσποίητη
κι ας ξεμπροστιάζει η Σίβυλλα
του ταξιδιού τα κίβδηλα.

Μ’ ένα τσιγάρο θα φτιαχτώ
σχιζοφρενή μου μάτια
να παίξετε ξανά κρυφτό
στα γυάλινα παλάτια.