Σε θυμάμαι, κάθε ώρα που περνάει
απ’ το χθες στο σήμερα με φέρνει και με πάει
Κι όλα γυρνάνε γύρω από `σένανε ξανά
Όλα είναι εδώ κι εσύ δεν είσαι πουθενά

Δε λυπάμαι που είμαι μόνη τώρα πια
ούτε που με πλήγωσες με λόγια που πονάνε
μα φοβάμαι να μη σε πάνε μακριά
του καινούριου σου έρωτα τα χάρτινα φτερά

Κάνε λοιπόν τον κύκλο σου Οδυσσέα
κι όσο λείπεις θα `μαι εδώ
Θα υφαίνω ατέλειωτο πανί
ώσπου να βρεις το δρόμο σου μοιραία,
στης Ιθάκης το νησί να ξαναβγείς