Αφήστε μόνο μου
θέλω να κλάψω
να πω τον πόνο μου
και να φωνάξω.

Στα βουνά να αντιλαλήσουν
τα δικά μου κλάματα
και τα βράχια να ραγίσουν
απ’ τα αναστενάγματα

Εκείνη π’ αγάπησα
μ’ έχει δικάσει
σαν τον απόκληρο
να ζω στην πλάση.

Βαριά καταδίκη μου
ο χωρισμός σου
κομμένη η ανάσα μου
μπρος στο χαμό σου.

Μες στην άδεια κάμαρα μου
μέχρι τα χαράματα
βλέπω τ’ άδειο προσκεφάλι
και παντού φαντάσματα.

Αφήστε μόνο μου
θέλω να κλάψω
να πω τον πόνο μου
και να φωνάξω.