Με κοιτάζουνε που πίνω
που δεκάρα πια δε δίνω
και αλκοολικό με λένε
και τα λόγια τους με καίνε.

Με κοιτούν σαν αμαρτία
μα δεν ξέρουν την αιτία
και κανένας δε ρωτάει
τι καημός με τυραννάει.

Όλοι με περιφρονούνε
και εις βάρος μου γελούνε
για ρεμάλι με νομίζουν
και την πλάτη μου γυρίζουν.

Με κοιτούν σαν αμαρτία
μα δεν ξέρουν την αιτία
και κανένας δε ρωτάει
τι καημός με τυραννάει.

Με κοιτάζουν μεθυσμένο
όνειρο ναυαγισμένο
και ποιος ήμουνα ξεχνάνε
κι ούτε που με χαιρετάνε.

Με κοιτούν σαν αμαρτία
μα δεν ξέρουν την αιτία
και κανένας δε ρωτάει
τι καημός με τυραννάει.