Μια φτηνή μουσική μες στα φώτα,
ραγισμένη φωνή όπως πρώτα.
Πληρωμένες χαρές τραγουδάνε,
παγωνιά σαν και χτες και φοβάμαι.

Ανάσα μου,
πού πας και πού σκορπιέσαι
μες στις ψευτοχαρές;
Ανάσα μου,
πώς το μπορείς ν’ αρνιέσαι
τις πιο όμορφες στιγμές;
Καημός για μας το χτες.

Η δική σου η ζωή μια βιτρίνα
σε μια πόλη ερημιά, στην Αθήνα.
Σαν και χτες σ’ αγαπώ μες στο σάλο,
δεν μπορώ να σου πω τίποτ’ άλλο.