Και τώρα μόνη, παγωνιά στο δωμάτιο
και μια θλιμμένη μουσική.
Αργά νυχτώνει κι οι δρόμοι σωπαίνουνε
γυρνάει στην πόρτα το κλειδί.

Τέτοια ώρα μαζί σου
τ’ όνομα σου νανούριζα
τέτοια ώρα ακριβώς που τ’ ακούει ο θεός
τι λεν οι φτωχοί.

Και τώρα μόνη να νομίζω πως σ’ άκουσα
τα βήματα σου, τη φωνή.
Και να παγώνει μες στη φλέβα το αίμα μου
κι ύστερα πάλι η σιωπή.

Τέτοια ώρα μαζί σου
τ’ όνομα σου νανούριζα
τέτοια ώρα ακριβώς που τ’ ακούει ο θεός
τι λεν οι φτωχοί.