Απελπισμένος
το μπουζούκι ξαναπιάνω
μέσα στην πίκρα
και τον πόνο μου επάνω.

Πάρε μπουζούκι μου, πάρε την πίκρα μου
και καν’ την όμορφο τραγούδι πονεμένο.
Γιατί αυτή που μ’ εγκατέλειψε δε γύρισε
κι εγώ ακόμα σαν τρελός την περιμένω.

Μέσα απ’ τα τέλια
το μπουζούκι αναστενάζει
και για χατίρι μιας γυναίκας
φλόγες βγάζει.

Πάρε μπουζούκι μου, πάρε την πίκρα μου
και καν’ την όμορφο τραγούδι πονεμένο.
Γιατί αυτή που μ’ εγκατέλειψε δε γύρισε
κι εγώ ακόμα σαν τρελός την περιμένω.