Η θύμιση σου μ’ έχει κάνει
σαν νυχτοπούλι λαβωμένο
κι όλη τη νύχτα περιμένω
πότε το χάραμα θα `ρθει.

Ατέλειωτη κι ετούτη η νύχτα
με καίει το κάθε ένα λεπτό της
ψάχνει να βρει τον εαυτό της
η πικραμένη μου ψυχή.

Ας ήταν για μια στιγμή
έστω και μέσα στο όνειρο μου
κοντά μου να ξαναρθείς
και να ξαπλώσεις στο πλευρό μου.

Παντοτινά να κοιμηθώ
ν’ απαλλαγώ απ’ το βάσανο μου.