(Οι φωνές των Οντοτήτων…
αρχίζουν μέσα στο σκοτεινό διαστημικό Χάος να ταξιδεύουν …

Ο Κόσμος της Συνείδησης…
«ακούει» διαισθητικά τις φωνές των Οντοτήτων…

Μέσα από ένα γαλάζιο…
απόκοσμο Φως…
ακούγονται οι φωνές του…)

Άτομα της Συνείδησης!...
Εμείς!...

Φωνές ακούσαμε…

Φωνές…
που δε γνωρίζουνε…
ότι…
των Ατόμων οι φωνές…
είναι φωνές που ξέφυγαν…
από τον Κόσμο των Ονείρων…

(Ηφαίστεια…
τριγμοί... κατολισθήσεις…
συνθέτουν ένα τοπίο φοβερό…
που αναζητά μες από μια ροή ατέλειωτη…
την ύπαρξή του την πρωτόγονη να ξεπεράσει…

Τα Άτομα…
μες στην μοιραία πορεία αυτή…
νοιώθουν οι πράξεις τους…
την ίδια ύπαρξή τους να κλονίζουν…

Φωνές απόγνωσης…
με φοβερές δονήσεις τραγικές…
από τα πιο βαθειά σημεία της ύπαρξής τους…
τον Κόσμο των Ονείρων διασχίζουν…)

Αμέτρητα Άτομα!...
Εμείς!...

Από τις ίδιες πράξεις μας…
μέσα σε ατέλειωτη ροή…
νοιώθουμε…
να συγκλονιζόμαστε…

Πράξεις…
ατέλειωτων συγκρούσεων…
φοβερές…

Αναζητώντας…
πανέμορφα…
τοπία και εικόνες…
που μέσα μας κοιμούνται…

(Τα όνειρα…
αρχίζουν να κλονίζονται…
ενώ διασχίζουν οι φωνές την ύπαρξή τους…

Μέσα στις φοβερές δονήσεις των φωνών…
αρχίζουν να παραπαίουν…

Φωνές των όντων που ζουν μέσα τους…
τον Κόσμο των Ονείρων συγκλονίζουν…)

Όντα!...
Σε κόσμους άπειρους!...
Εμείς!...

Φωνές…
με κραδασμούς και ήχους φοβερούς…
μας συγκλονίζουν…

Σε κύματα άγριας θάλασσας…
έχουμε βρεθεί…

Σε ωκεανούς…
με θύελλες και καταιγίδες…

(Οι φωνές των Ατόμων του Πλανήτη…
ενώ βρίσκονται σε έξαρση…
με πιο δυναμική χροιά συνεχίζουν…)

Αμέτρητα Άτομα!...
Εμείς!...

Βαθειά…
μες στους πυρήνες μας…
άλλες φωνές… όντων φωνές…
σπαρακτικές ακούμε…

Οι φωνές μας…
με κραδασμούς…
με ήχους φοβερούς…
την ύπαρξή τους συγκλονίζουν…

(Η δράση των Ατόμων…
που είχε φθάσει σε κορυφαία έξαρση…
αρχίζει να κινείται σε αργούς ρυθμούς…

Μια ηρεμία παράξενη απλώνεται σε όλο τον Πλανήτη…

Από τα πυρωμένα έγκατα…
βαθειά μες στον πυρήνα του…
αμέτρητα Άτομα νιώθουν ότι οι πυρήνες τους…
με τον πυρήνα του Πλανήτη… γίνονται Ένα…

Μια αίσθηση αλλόκοτη…
κυριαρχεί βαθειά στην ύπαρξή τους…

Μες από τους πυρήνες τους…
έξω απ’ τα έγκατα…
έξω από τη μεσαία περιοχή…
μακριά από την επιφάνεια του Πλανήτη…
αρχίζουν να ταξιδεύουν οι φωνές τους…)

Αμέτρητα Άτομα!...
Εμείς!...

Βαθειά…
μες στον πυρήνα του Πλανήτη ζούμε…

Μια έλξη νιώθουμε…
παράξενη…

Με τον πυρήνα του Πλανήτη…
οι πυρήνες μας…
μες απ’ την έλξη αυτή…
Έγιναν Ένα!...

(Οι φωνές τους…
ταξιδεύουν μακριά…
μες στο διαστημικό σκοτάδι…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Φανταστικός Πλανήτης» - 2013)