Φίλοι και γνωστοί όταν μου μιλάνε
αν σε ξέχασα συνέχεια με ρωτάνε.

Που θα πάει αυτό πόσο θα πονέσω
άλλη μια βράδια μακριά σου δε θα αντέξω.

Όλοι μου λένε ότι πρέπει να σκεφτώ
τον εαυτό μου όμως δεν μπορώ.

Μα ο πόνος της καρδιάς δε γιατρεύεται
έχω μέρες να σε δω δεν παλεύεται.
Το μυαλό μου πια σου λέω δεν ορίζω
δεν παλεύεται και δε μ’ αναγνωρίζω.

Σε μέρη που αγαπάς βρίσκομαι με τα βράδια
μήπως και σε δω που είναι η ζωή μου άδεια.

Ας με κατηγορούν όσοι με συναντάνε,
στη θέση μου αν θα `ρθουν θα μάθουν να αγαπάνε.

Όλοι μου λένε ότι πρέπει να σκεφτώ
τον εαυτό μου όμως δεν μπορώ.

Μα ο πόνος της καρδιάς δε γιατρεύεται
έχω μέρες να σε δω δεν παλεύεται.
Το μυαλό μου πια σου λέω δεν ορίζω
δεν παλεύεται και δε μ’ αναγνωρίζω.