Περνάς μπροστά μου και ριγώ
και πως κρατιέμαι απορώ.
Τα χάνω όταν με κοιτάς
το βλέπεις και κρυφογελάς.

Να `μουνα το σταυρουδάκι σου
στ’ αλυσιδάκι σου,
ν’ ακουμπάω στο κορμάκι σου
που τόσο το μυαλό μου τυραννάει.
Να `μουνα το σταυρουδάκι σου
στ’ αλυσιδάκι σου,
ν’ ακουμπάω στο κορμάκι σου
που με μεθάει.

Απέναντι σου θα σταθώ
και πως σε θέλω θα σου πω
κι αντίς να τρέμει η φωνή
θα `ναι στιγμή αληθινή.

Να `μουνα το σταυρουδάκι σου
στ’ αλυσιδάκι σου,
ν’ ακουμπάω στο κορμάκι σου
που τόσο το μυαλό μου τυραννάει.
Να `μουνα το σταυρουδάκι σου
στ’ αλυσιδάκι σου,
ν’ ακουμπάω στο κορμάκι σου
που με μεθάει.