Ο ένας είχε μες στο σάκο του
μες στο σάκο του μαζί με το καρβέλι του
ένα βρακί κλεμμένο της ξαδέρφης του.
Ως άγγιζε το σάκο του
μεγάλωναν βραχοσπηλιές τα μάτια του
φαρδαίνανε τα χείλη του
κι αρμύριζε παχύ το σάλιο του
κι η γλώσσα του πηχτή μέσα στο στόμα του
ψαχούλευαν πολλά για τ’ άσπρα δόντια του
καθώς μεγάλο χέρι μες στη νύχτα
που ψαχουλεύει το τετράψηλο σκοτάδι.

Όλοι ήρθαν
ο ένας έλειπε
όλοι ήρθαν

Αν τους κουνούσε σκύλος την ουρά του
τον κλοτσάγανε
στρίβαν της γάτας το λαιμό
ως πνίγαν τα τσιγάρα τους
δεν ξέραν από κανακέματα
μόνο καμιά φορά που σιγοβράδιαζε
κι αγέρας μες στο δάσος μοσχοβόλαγε
άσπρο κερί βαγιόκλωνα και λείψανο
σκύβαν τα βλέφαρα για λίγο σα να μύριζαν
μ’ κι ούτε και τα τραγούδια μας τους έπιαναν
απάνω στο χοντρόπετσό τους πέρναγαν
σαν μύγες στου νεκρού τα μάγουλα σαν μύγες
γι’ αυτό κι εμείς τους τραγουδάγαμε.

Όλοι ήρθαν