Μη λες πως η φωνή μου σώπασε, πως είναι αργά,
πως έχουν όλα πια χαθεί οριστικά.
Μη λες πως η φωνή μου σώπασε, όχι δε σώπασε
η τρυκυμία πήγε αλλού, δεν κόπασε.

Αυτή εδώ η σιωπή δεν είν’ παραίτηση
είναι απαίτηση βουβή, μια τέτοια ώρα η σιωπή.
Κι αυτό που σε ακολουθεί δεν είν’ το βλέμμα μου,
είναι το αίμα που ποθεί στο βλέμμα σου να λιώσει, ν’ ανταποκριθεί.

Μην υποθέσεις πως διέγραψα αισθήματα,
συγκίνηση και λόγια που δεν μπόρεσα.
Μην υποθέσεις πως διέγραψα, δεν τα διέγραψα
πάνω στο δέρμα της καρδιάς τα έγραψα.

Αυτή εδω η σιωπή δεν είν’ παραίτηση.....

Μη φανταστείς ότι σε ξέχασα, πως είμαι αλλού
πως κάνω τη ζωή μου φυσιολογικά.
Μη φανταστείς ότι σε ξέχασα, όχι δεν ξέχασα
τώρα που εξαφανίστηκες και σε έχασα.

Αυτή εδώ η σιωπή δεν είν’ παραίτηση.......