Στη Λευκωσία τα πουλιά
χτίζουν φωλιές στα σκοτεινά,
σε έρημα αρχοντικά
σε κοριτσιών μπαλκόνια.
Περνώ απ΄την πόρτα σου -κλειστή,
ένα σπουργίτι κελαηδεί:
"Ένα σοκάκι η ζωή,
πως φεύγουνε τα χρόνια!"

Στη Λευκωσία τα πουλιά
ζούν σε σοκάκια σιωπηλά
μες στου θανάτου τη σκοπιά
τον έρωτα μαζεύουν.
Κι εγώ τα βράδια ξαγρυπνώ
τον έρωτα στα μάτια σου να βρω
Η στέγη τρύπια και κοιτώ
πουλιά να ταξιδεύουν.