Το κουκλόσπιτο στ’ άγρια δάση
το `χει χρόνια ο χρόνος ξεχάσει.
Κάνει μόνο του πως πίνει τσάι
ή στο δάσος το χύνει αν διψάει.

Κάθε μέρα κουρτίνες αλλάζει
τη σκεπή του χτενίζει διαρκώς.
Στην αυλή του, σωστός κηπουρός.
Μοναχό του λες και διασκεδάζει.

Δίχως κούκλες και δίχως παιδιά
του κουκλόσπιτου η μοναξιά
δεν μοιράζεται ό,τι κι αν πείτε.
Και γι’ αυτό μην το παρεξηγείτε
που έχει νεύρα και κάνει τρελά.

Οι κορνίζες στο χολ του άδειες όλες.
Τις ισιώνει όταν κάνει σεισμό.
Κι όποιο δει ζωο περαστικό
ξαφνικά του πετά κατσαρόλες.

Κι άμα το `χετε πια αναγνωρίσει
κι αν ανήκει σε κάποιο παιδί
ειδοποιήστε στο δάσος να `ρθει
και στο σπίτι του να το γυρίσει.