Μιλάω για κόλπα που γνωρίζω από παιδί
Για όλα αυτά που τα γουστάρω μα τα βρίζω
Αγάπες κι έρωτες που πήρε η βροχή
Για ότι μ’ έκανε πεθαίνοντας να ελπίζω.

Μιλάω για αυτά που με κρατάνε στη ζωή
Κρυφές ελπίδες που τα όνειρα στολίζουν
Μοιραίο τέλος που με στέλνει στην αρχή
Όταν το σώμα μου τα κάγκελα τσακίζουν.

Πουτάνα ζωή
Φονική μηχανή
Με βελούδα και σατέν κρυμμένη
Στη γωνία να με περιμένει…
Χέρια φωτιά… και ατσάλι φιλί…
Καταπίνω το δικό της ψέμα
Κι ένα χάρτινο φοράω στέμμα.

Μιλάω για ότι μ’ έχει χώσει πιο βαθιά
Και `κει χωμένο με κρατάει από χρόνια
Κι αποσυντίθεμαι αργά μα σταθερά
Σαν τις σημαίες που σαπίζουν στα μπαλκόνια.

Μιλάω για σένα
Μιλάω για μένα
Μιλάω γι’ αυτούς
Ήρωες comics που γαμήσανε τη χώρα
Με καραβάνια ταξιδεύω στους θεούς
Γιατί… ο σώζων εαυτών σωθήτω τώρα.-