Βγαίνουν τα λόγια μου βαριά
όταν μιλώ για κείνες τις αγάπες
που χάραξαν βαθιές πληγές
φυγάδες που γιναν σε ξένες στράτες

καίνε τα χείλη σαν μιλώ
για σαγαπώ που μου παν προδωμένα
για όπου έδωσα ψυχή
και δάκρυ μόνο χάρισαν σε μένα

Κλείσαν τα φώτα και χορεύουν σ'ενα σκοπο λυπητερό
οι αναμνήσεις στο σκοτάδι μες του μυαλού μου το βυθό
θυμίζουν πόνου μαντινάδα μοιάζουν βαρύ ζειμπέκικο
μοιάζουν με πληγωμένη Ελλάδα έρημου τόπου αερικό

χάνοντε πέρα οι ματιές
όταν οι σκέψεις το γιατί ζητάνε
γυμνές αλήθειες σαν θωρούν
δάκρυα θέλουνε να τους φοράνε

πονάει κάθε δειλινό
που απο τη μέρα έκλεψε ελπίδες
του γυρισμού για τις καρδιές
που εξόριστες βρήκαν ξένες πατρίδες

Κλείσαν τα φώτα και χορεύουν σ'ενα σκοπο λυπητερό
οι αναμνήσεις στο σκοτάδι μες του μυαλού μου το βυθό
θυμίζουν πόνου μαντινάδα μοιάζουν βαρύ ζειμπέκικο
μοιάζουν με πληγωμένη Ελλάδα έρημου τόπου αερικό