Θυμάμαι είχε ανέβαι ο ήλιος ψηλά
χαίδευε τα σεντόνια που σκεπάζαν
τα νυχτερινά μας όνειρα
εσύ γυρνούσες νευρικός στο σπίτι
να βρεις τα τσιγάρα και εγώ
ένωνα το χθες με το σήμερα κοντά σου.

Κί ήταν ο αέρας ζεστός
και τα ρούχα μας στις καρέκλες πεταμένα
και μύριζε το δωμάτιο αγάπη και καφέ
και ήταν όλα τα πουλιά του κόσμου τ'ανθισμένα
στο κρεβάτι μας.

Οι άνθρωποι της μέρας πηγαίναν στην δουλειά
αλλά εμείς εκεί αγκαλιασμένοι
σφιχτά ζεστά απλά αγκαλιασμένοι
δίχως ώρες δίχως λόγια , προσευχές
απλά μαζί.

Κάποτε μου είπες σ’ αγαπώ
και εγώ σε ρώτησα γιατί
και είπες γιατί σε θέλω πάντα δίπλα μου
και εγώ σε πίστεψα δίχως ντροπή
και έμεινα μαζί σου μέσα σ'αυτό το δωμάτιο
για πάντα.

Σκέφτηκα μετά ότι μια μέρα
μπορείς να φύγεις και φοβήθηκα
θυμήθηκα μετά τα δυο σου μάτια
και αποκοιμήθηκα στο πλάι σου σιγά.