Η λεκάνη μου πετρέλαιο δεν έχει
η Μεσόγειος δεν έχει νερό
Η μπανιέρα μου θα είναι ό,τι πρέπει
θα `μαι πλούσιος μ’ ελάχιστα, θαρρώ

Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο

Μες στην αντάρα και το σεισμό
αντί για την πόρτα, ανοίγω τη βρύση
Βάζω μπρος στην σκάφη να κατρακυλήσει
σαν του Νώε την αρχαία κιβωτό

Δυο δυο...

Πόσο σ’ έχω πικράνει, μητέρα
που δεν έγινα φίρμα λαϊκή
Μα σχεδόν από μωράκι στη μπανιέρα
τραγουδούσα με παράξενη φωνή

Δυο δυο...