Εγώ δεν είμαι ο Οδυσσέας
Που στα ταξίδια του αλλάζει
Φεύγω στη μέση της παρέας
Να ψάξω κάτι που σου μοιάζει
Κι όποτε βρίσκω αυτό το κάτι
Τότε κι οι σκέψεις μου δακρύζουν
Απ’ τον καπνό της πιο ωραίας
Επιστροφής που αντικρίζω.

Εγώ δεν είμαι ο Οδυσσέας
Μ’ ένα σακάκι στ’ ακρογιάλι
Και μ’ ένα γράμμα μες στην τσέπη
Που δε θα το διαβάσω πάλι
Θα το αφήσω να υπάρχει
Χωρίς απάντηση να μείνει
Σαν ένας φίλος που την πόρτα
Πάντα μισάνοιχτη αφήνει.

Εγώ δεν είμαι ο Οδυσσέας
Κι η περιπλάνηση έχει λήξει
Μες στα πανιά της θαρραλέας
Απόφασης που έχω πνίξει
Παλιές που είναι οι ειδήσεις
Και σπάνιες που είναι οι εξαιρέσεις.

Κι εσύ τον κόσμο θα γυρίσεις
Και θα `ρθεις όποτε μπορέσεις
Κι εσύ τον κόσμο θα γυρίσεις
Και θα `ρθεις όποτε μπορέσεις.