Τίποτα δεν κράτησα για μένα, στη ζωή,
όλα μου τα όνειρα τα πήρε η βροχή,
τίποτα δεν έκανες για μένα μια στιγμή,
όσα κι αν σου χάρισα, δεν ένιωσες εσύ.

Να μου αφήσεις τα κλειδιά, να μην ξαναγυρίσεις,
θέλω να κλείσω τις πληγές που μου άνοιξες εσύ
κι όταν στη θέση μου βρεθείς, να `ρθείς να με ρωτήσεις,
πώς είναι να πληγώνεις, να σκοτώνεις μια ζωή.

Σ’ έβλεπα να χάνεσαι, σαν φύλλο στο βοριά
κι ένιωθα τον πόνο σου, την πόρτα να χτυπά,
σ’ έβλεπα να χάνεσαι, σαν τραίνο στη στροφή
κι ένιωσα, στο σώμα μου, ακόμα μια πληγή.

Να μου αφήσεις τα κλειδιά, να μην ξαναγυρίσεις,
θέλω να κλείσω τις πληγές που μου άνοιξες εσύ
κι όταν στη θέση μου βρεθείς, να `ρθείς να με ρωτήσεις,
πώς είναι να πληγώνεις, να σκοτώνεις μια ζωή.